Lotët më të shtrenjta (Të qajturit nga frika e Allahut)
Nuk ka dyshim se të qajturit nga frika e Allahut është realitet. Kështu
që kjo vepër e zbutë zemrën dhe i largon ndyrësirat e saj.
Ka thënë Jezid ibn Mejserah, Allahu e mëshiroftë: “ Të qajturit bëhet
prej shtatë shkaqeve: Të qajturit nga gëzimi, pikëllimi, panika,
dyfaqësia, dhimbja, falënderimi dhe nga frika e Allahut.
Allahu xh.sh. i ka çmuar ata të cilët qajnë nga frika e tij dhe i ka
lavdëruar në Kur’anin e tij ku thotë: “Thuaj: “I besuat ju atij ose nuk
i besuat (atij nuk i bëhet dëm), e atyre që u është dhënë dijeni (nga
librat e parë) para tij, kur u lexohet atyre, ata hedhen me fytyra
(përdhe) duke i bërë sexhde”. Dhe thonë: “I lartësuar është Zoti ynë,
premtimi i Zotit tonë është realizuar”.Dhe duke qarë hidhen me fytyra
(kur dëgjojnë Kur’anin) dhe ai ua shton edhe më përuljen (ndaj
All-llahut).“
[El-Isra: 107-109]
Vlera e të qajturit nga frika e Allahut:
Me të vërtetë të qajturit nga frika e Allahut ka një vlerë të madhe dhe
të veçant. Allahu xh.sh. në Kur’an i ka përmendur disa prej të
dërguarëve të tij dhe i ka lavdëruar duke thënë në fund të ajetit:
"Këta (të përmendur) ishin që All-llahu i gradoi nga pejgamberët
pasardhës të Ademit, prej pasardhësve të atyre që i patëm bartur (në
anije) bashkë me Nuhun, prej pasardhësve të Ibrahimit dhe të Jakubit
(Israilët), dhe prej atyre që i udhëzuam dhe i bëmë të zgjedhur; kur u
lexoheshin atyre ajetet e Zotit, binin në sexhde dhe qanin."
[El-Merjem: 58]
Ka thënë Allahu xh.sh. për banorët e xhennetit: "Dhe njëri-tjetrit i
qasen duke u pyetur (për punët e tyre në Dunja). (Këta) Thonë: “Ne edhe
kur ishim në familjet tona, ishim ata që frikësoheshim. E All-llahu na
dhuroi të mira dhe na ruajti prej dënimit të erës (flakës) së nxehtë të
zjarrit. Ne më parë ishim ndër ata që e lutëm Atë, e Ai është bamirës,
mëshirues”.
[Et-Tur: 25-28]
Kurse pejgamberi a.s. ka thënë në lidhje me këtë temë: "Nuk hyn në
xhehennem ai njeri i cili ka derdhur lotë nga frika e Allahut, derisa
të kthehet qumështi në mjelmin e vet!"
Me një tjetër hadith na ka treguar, që një prej atyre të cilët do të
jenë nën hijen e Allahut xh.sh. në ditën e gjykimit, në atë ditë kur
nuk do të ketë hije tjetër përveç hija e Allahut xh.sh., është ai
person i cili e ka përmendur Allahun xh.sh. në vetmi, që është bërë
sebep për rrjedhjen e lotëve të tij.
Gjithashtu ka thënë pejgamberi jonë a.s.: "Dy sy nuk ka mundësi zjarri
me i prekë (djeg): Syri i cili ka lotuar nga frika e Allahut dhe syri i
cili, ka kaluar natën duke ruajtur si rojtar në rrugën e Allahut xh.sh."
Gjithashtu Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk ka gjë më të dashur tek
Allahu se sa dy pika, apo dy gjurmë, një pik e lotit që del nga frika e
Allahut, dhe pika e gjakut që derdhet në rrugë të Allahut, ndërsa dy
gjurmët janë, një gjurmë në rrugë të Allahut dhe një gjurmë për
kryerjen e obligimeve (farzeve) prej obligimeve të Allahut.”
[Transmeton: Tirmidhiu]
Të parët e umetit islam ishin ata të cilët e vlerësonin lotin i cili
del nga frika e Allahut xh.sh. Ndërsa për këtë e kemi shembulltyrë
shokun e pejgamberit a.s., djalin e Omerit r.a., Abullahun i cili
thoshte: "Të qajë nga frika e Allahut është më e dashur tek unë, sesa
të japë lëmoshë një mijë dinar“
Ka thënë Ka’b El-Ahbari r.a.: "Të qajë nga frika e Allahut dhe pastaj
të rrjedhin lotët tek unë edhe xhenneti, janë më të dashur tek unë,
sesa të jap lëmoshë sa peshoj unë me ari".
Të qajturit e Pejgamberit alejhi selam:
Transmetohet nga Abdullah ibn Mesudi r.a. i cili ka thënë: Më tha
pejgamberi a.s.: "Lexom prej Kur’anit“ Unë i thash: O i dërguari i
Allahut, ta lexoj ty kur’anin, kurse ty të është zbritur? Ai tha: „Unë
kam dëshirë, që ta dëgjojë prej dikujt tjetër“
Kështu që fillova të lexoj nga Sureja En-Nisa, deri kur mrrita tek
ajeti: "Dhe si do të jetë gjendja e atyre (që nuk besuan), kur Ne do të
sjellim dëshmitarë për çdo popull, e ty do të sjellim dëshmitarë mbi
ata (që nuk të besuan)?“
[En-Nisa:41]
Atëherë më tha: „ Mjafton me kaq“ Kurse une pastaj e drejtova shikimin
tim tek pejgamberi a.s., kur e pash se nga sytë e tij vetëm se kishin
dalë lotët“.
[Transmeton: Buhariu dhe Muslimi]
Një ditë prej ditëve pejgamberi a.s. i pa shokët e tij duke e gërmuar
një varr për ta varrosur një prej muslimanëve, u ndalë para varrit të
tij pastaj qajti dhe tha: „Po, vëllezërit e mi, me një gjendje të tillë
kemi me ardhë edhe ne, atëherë përgadituni!“.
Abdullah ibn Esh-Shikh-khiir r.a. thotë: Erdha tek pejgamberi a.s. dhe
ai ishte duke falur namaz, kurse gjoksi i pejgamberit a.s. dhe gjoksi i
gumezhinte si kazan (tenxhere) nga të qarit.
Transmetohet nga Ebu Hurejra r.a. se ka thënë: "E ka vizituar
pejgamberi a.s. varrin e nënës së tij dha ai qajti dhe i bëri të gjithë
të tjerët që të qajnë."
Të qajturit e sahabëve:
E pamë një pjesë nga ana e pejgamberit a.s. se si ka qajtë nga frika e
Allahut xh.sh. dhe shokët e tij, Allahu qoftë i kënaqur me ta, e kanë
trashiguar këtë prej tij.
Transmetohët nga Enesi r.a. i cili ka thënë: E mbajti pejgamberi a.s.
një fjalim, që nuk e kam ndëgjuar asnjëherë një fjalim të tillë (me
kuptim të madhë), ku tha:"Po ta kishit ditur ju atë që e di unë shumë
do të kishit qajtur e pak do të kishit qeshur."
Othmani r.a. kur është ndalur para varrit, ka qajtë aq shumë, derisa ju ka lagur mjekrra e tij.
Atëherë u thojshin të tjerët: Po e përkujton xhennetin dhe xhehennemit
nuk po qanë, kurse prej varrit po të vjen me qajtë? Ai tha, që
pejgamberi a.s. ka thënë: “ Varri është vendi i parë prej vendeve të
ahiretit (jetës të amshueshme).
Nëse shpëton prej tij, atëherë çka të vijonë pas tij do të jetë më
lehtë dhe nëse nuk shpëton prej tij, atëherë çka të vijonë pas tij do
të jetë më e vështirë.” Gjithashtu ka thënë Pejgamberi a.s.: “Nuk kam
pa pamje (nga pamjet tjera), vetëm se varri ka qenë më i tmerrshëm se
ajo.”
Ebu Hurejra r.a. ka qajtur kur është sëmur dhe ai u pyet pastaj pse
qanë, kurse ai u përgjigj: “Sa më përket mua unë nuk jam duke qajtur
për dynjanë e juve (që jeni duke jetuar), mirëpo për udhëtimin e largët
që e kam dhe për furnizimin e pakët që e kam me veti. Kështu që unë jam
duke u ngritur në një udhëtim (në këtë mbrëmje) për në xhenet ose
xhehenem, nuk e di se tek cila do të shkoi.”
Dhe ka qajtur Muadhi r.a aq shumë sa që lotët i rrjedhshin nëpër
mjekërr. E pyetën pastaj pse po qanë, ndërsa ai u përgjigj dhe tha:
"Sepse Allahu xh.sh. i rrembenë njerzit me dy rrëmbime: një për në
xhennet e një për në zjarrë dhe unë nuk e di se tek cila palë do të
jem."
Transmetohet se biri i Aliut r.a. Hasani filloi një ditë prej ditëve me
të qajtur dhe u pyet pse po qanë, kurse ai u përgjigje: “Kam frikë, që
Allahu nesër (në jetën e amshueshme) të më futë në zjarr dhe ai nuk më
merr parasysh për këtë”.
E pyetën edhe Hudhejfen r.a. për arsyen pse po qanë pasi që qajti shumë
dhe ai ju përgjigj: “Nuk e di se si do ta takoi Allahun xh.sh., a do të
jetë i kënaqur apo i hidhëruar?!”
Abdullah ibn Ravahai ishte i shtrirë në prehrin e gruas së tij duke qajtur pastaj edhe bashkëshortja e tij filloi me qajtë.
Abdullahu e pyeti: Pse po qanë?
Ndërsa ajo tha: Të pashë duke qajtur, atëherë fillova edhe unë. Vazhdoi
Abullahu me i treguar bashkëshortës së tij se pse ka qajtë dhe i tha:
"Ndërsa unë derdha lotë, sepse e kujtova ajetin që e ka zbritë Allahu
xh.sh. në Kur’anin e tij fisnik ku na tregon: „Dhe nuk ka asnjë prej
jush që nuk do t’i afrohet atij. Ky (kontaktim i xhehennemit) është
vendim i kryer i Zotit tënd.“ (El-Merjem:71) E unë nuk e di a do të
shpëtojmë prej tij a jo.“
Nuk ka dyshim se të qajturit nga frika e Allahut është realitet. Kështu
që kjo vepër e zbutë zemrën dhe i largon ndyrësirat e saj.
Ka thënë Jezid ibn Mejserah, Allahu e mëshiroftë: “ Të qajturit bëhet
prej shtatë shkaqeve: Të qajturit nga gëzimi, pikëllimi, panika,
dyfaqësia, dhimbja, falënderimi dhe nga frika e Allahut.
Allahu xh.sh. i ka çmuar ata të cilët qajnë nga frika e tij dhe i ka
lavdëruar në Kur’anin e tij ku thotë: “Thuaj: “I besuat ju atij ose nuk
i besuat (atij nuk i bëhet dëm), e atyre që u është dhënë dijeni (nga
librat e parë) para tij, kur u lexohet atyre, ata hedhen me fytyra
(përdhe) duke i bërë sexhde”. Dhe thonë: “I lartësuar është Zoti ynë,
premtimi i Zotit tonë është realizuar”.Dhe duke qarë hidhen me fytyra
(kur dëgjojnë Kur’anin) dhe ai ua shton edhe më përuljen (ndaj
All-llahut).“
[El-Isra: 107-109]
Vlera e të qajturit nga frika e Allahut:
Me të vërtetë të qajturit nga frika e Allahut ka një vlerë të madhe dhe
të veçant. Allahu xh.sh. në Kur’an i ka përmendur disa prej të
dërguarëve të tij dhe i ka lavdëruar duke thënë në fund të ajetit:
"Këta (të përmendur) ishin që All-llahu i gradoi nga pejgamberët
pasardhës të Ademit, prej pasardhësve të atyre që i patëm bartur (në
anije) bashkë me Nuhun, prej pasardhësve të Ibrahimit dhe të Jakubit
(Israilët), dhe prej atyre që i udhëzuam dhe i bëmë të zgjedhur; kur u
lexoheshin atyre ajetet e Zotit, binin në sexhde dhe qanin."
[El-Merjem: 58]
Ka thënë Allahu xh.sh. për banorët e xhennetit: "Dhe njëri-tjetrit i
qasen duke u pyetur (për punët e tyre në Dunja). (Këta) Thonë: “Ne edhe
kur ishim në familjet tona, ishim ata që frikësoheshim. E All-llahu na
dhuroi të mira dhe na ruajti prej dënimit të erës (flakës) së nxehtë të
zjarrit. Ne më parë ishim ndër ata që e lutëm Atë, e Ai është bamirës,
mëshirues”.
[Et-Tur: 25-28]
Kurse pejgamberi a.s. ka thënë në lidhje me këtë temë: "Nuk hyn në
xhehennem ai njeri i cili ka derdhur lotë nga frika e Allahut, derisa
të kthehet qumështi në mjelmin e vet!"
Me një tjetër hadith na ka treguar, që një prej atyre të cilët do të
jenë nën hijen e Allahut xh.sh. në ditën e gjykimit, në atë ditë kur
nuk do të ketë hije tjetër përveç hija e Allahut xh.sh., është ai
person i cili e ka përmendur Allahun xh.sh. në vetmi, që është bërë
sebep për rrjedhjen e lotëve të tij.
Gjithashtu ka thënë pejgamberi jonë a.s.: "Dy sy nuk ka mundësi zjarri
me i prekë (djeg): Syri i cili ka lotuar nga frika e Allahut dhe syri i
cili, ka kaluar natën duke ruajtur si rojtar në rrugën e Allahut xh.sh."
Gjithashtu Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk ka gjë më të dashur tek
Allahu se sa dy pika, apo dy gjurmë, një pik e lotit që del nga frika e
Allahut, dhe pika e gjakut që derdhet në rrugë të Allahut, ndërsa dy
gjurmët janë, një gjurmë në rrugë të Allahut dhe një gjurmë për
kryerjen e obligimeve (farzeve) prej obligimeve të Allahut.”
[Transmeton: Tirmidhiu]
Të parët e umetit islam ishin ata të cilët e vlerësonin lotin i cili
del nga frika e Allahut xh.sh. Ndërsa për këtë e kemi shembulltyrë
shokun e pejgamberit a.s., djalin e Omerit r.a., Abullahun i cili
thoshte: "Të qajë nga frika e Allahut është më e dashur tek unë, sesa
të japë lëmoshë një mijë dinar“
Ka thënë Ka’b El-Ahbari r.a.: "Të qajë nga frika e Allahut dhe pastaj
të rrjedhin lotët tek unë edhe xhenneti, janë më të dashur tek unë,
sesa të jap lëmoshë sa peshoj unë me ari".
Të qajturit e Pejgamberit alejhi selam:
Transmetohet nga Abdullah ibn Mesudi r.a. i cili ka thënë: Më tha
pejgamberi a.s.: "Lexom prej Kur’anit“ Unë i thash: O i dërguari i
Allahut, ta lexoj ty kur’anin, kurse ty të është zbritur? Ai tha: „Unë
kam dëshirë, që ta dëgjojë prej dikujt tjetër“
Kështu që fillova të lexoj nga Sureja En-Nisa, deri kur mrrita tek
ajeti: "Dhe si do të jetë gjendja e atyre (që nuk besuan), kur Ne do të
sjellim dëshmitarë për çdo popull, e ty do të sjellim dëshmitarë mbi
ata (që nuk të besuan)?“
[En-Nisa:41]
Atëherë më tha: „ Mjafton me kaq“ Kurse une pastaj e drejtova shikimin
tim tek pejgamberi a.s., kur e pash se nga sytë e tij vetëm se kishin
dalë lotët“.
[Transmeton: Buhariu dhe Muslimi]
Një ditë prej ditëve pejgamberi a.s. i pa shokët e tij duke e gërmuar
një varr për ta varrosur një prej muslimanëve, u ndalë para varrit të
tij pastaj qajti dhe tha: „Po, vëllezërit e mi, me një gjendje të tillë
kemi me ardhë edhe ne, atëherë përgadituni!“.
Abdullah ibn Esh-Shikh-khiir r.a. thotë: Erdha tek pejgamberi a.s. dhe
ai ishte duke falur namaz, kurse gjoksi i pejgamberit a.s. dhe gjoksi i
gumezhinte si kazan (tenxhere) nga të qarit.
Transmetohet nga Ebu Hurejra r.a. se ka thënë: "E ka vizituar
pejgamberi a.s. varrin e nënës së tij dha ai qajti dhe i bëri të gjithë
të tjerët që të qajnë."
Të qajturit e sahabëve:
E pamë një pjesë nga ana e pejgamberit a.s. se si ka qajtë nga frika e
Allahut xh.sh. dhe shokët e tij, Allahu qoftë i kënaqur me ta, e kanë
trashiguar këtë prej tij.
Transmetohët nga Enesi r.a. i cili ka thënë: E mbajti pejgamberi a.s.
një fjalim, që nuk e kam ndëgjuar asnjëherë një fjalim të tillë (me
kuptim të madhë), ku tha:"Po ta kishit ditur ju atë që e di unë shumë
do të kishit qajtur e pak do të kishit qeshur."
Othmani r.a. kur është ndalur para varrit, ka qajtë aq shumë, derisa ju ka lagur mjekrra e tij.
Atëherë u thojshin të tjerët: Po e përkujton xhennetin dhe xhehennemit
nuk po qanë, kurse prej varrit po të vjen me qajtë? Ai tha, që
pejgamberi a.s. ka thënë: “ Varri është vendi i parë prej vendeve të
ahiretit (jetës të amshueshme).
Nëse shpëton prej tij, atëherë çka të vijonë pas tij do të jetë më
lehtë dhe nëse nuk shpëton prej tij, atëherë çka të vijonë pas tij do
të jetë më e vështirë.” Gjithashtu ka thënë Pejgamberi a.s.: “Nuk kam
pa pamje (nga pamjet tjera), vetëm se varri ka qenë më i tmerrshëm se
ajo.”
Ebu Hurejra r.a. ka qajtur kur është sëmur dhe ai u pyet pastaj pse
qanë, kurse ai u përgjigj: “Sa më përket mua unë nuk jam duke qajtur
për dynjanë e juve (që jeni duke jetuar), mirëpo për udhëtimin e largët
që e kam dhe për furnizimin e pakët që e kam me veti. Kështu që unë jam
duke u ngritur në një udhëtim (në këtë mbrëmje) për në xhenet ose
xhehenem, nuk e di se tek cila do të shkoi.”
Dhe ka qajtur Muadhi r.a aq shumë sa që lotët i rrjedhshin nëpër
mjekërr. E pyetën pastaj pse po qanë, ndërsa ai u përgjigj dhe tha:
"Sepse Allahu xh.sh. i rrembenë njerzit me dy rrëmbime: një për në
xhennet e një për në zjarrë dhe unë nuk e di se tek cila palë do të
jem."
Transmetohet se biri i Aliut r.a. Hasani filloi një ditë prej ditëve me
të qajtur dhe u pyet pse po qanë, kurse ai u përgjigje: “Kam frikë, që
Allahu nesër (në jetën e amshueshme) të më futë në zjarr dhe ai nuk më
merr parasysh për këtë”.
E pyetën edhe Hudhejfen r.a. për arsyen pse po qanë pasi që qajti shumë
dhe ai ju përgjigj: “Nuk e di se si do ta takoi Allahun xh.sh., a do të
jetë i kënaqur apo i hidhëruar?!”
Abdullah ibn Ravahai ishte i shtrirë në prehrin e gruas së tij duke qajtur pastaj edhe bashkëshortja e tij filloi me qajtë.
Abdullahu e pyeti: Pse po qanë?
Ndërsa ajo tha: Të pashë duke qajtur, atëherë fillova edhe unë. Vazhdoi
Abullahu me i treguar bashkëshortës së tij se pse ka qajtë dhe i tha:
"Ndërsa unë derdha lotë, sepse e kujtova ajetin që e ka zbritë Allahu
xh.sh. në Kur’anin e tij fisnik ku na tregon: „Dhe nuk ka asnjë prej
jush që nuk do t’i afrohet atij. Ky (kontaktim i xhehennemit) është
vendim i kryer i Zotit tënd.“ (El-Merjem:71) E unë nuk e di a do të
shpëtojmë prej tij a jo.“